علامت
| نام | تاریخ اولین استفاده | اولین نویسنده ای که علامت را استفاده کرده است. |
+
−
|
جمع و تفریق |
۱۳۶۰ |
نیکلاس اُرِزمه |
۱۴۸۹ (اولین ظهور این علائم در چاپ) |
ژوهان ویدمن |
√
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) |
۱۵۲۵ (بدون سرکش روی رادیکال) |
کریستف رودولف |
(…)
|
پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار) |
۱۵۴۴ (در یادداشتهای دستنویس) |
میشائل شتیفل |
۱۵۵۶ |
نیکولو تارتالیا |
=
|
تساوی |
۱۵۵۷ |
رابرت ریکرده |
×
|
ضرب |
۱۶۱۸ |
ویلیام آوترد |
±
|
جمع-تفریق |
۱۶۲۸ |
∷
|
تناسب |
n√
|
رادیکال (برای ریشه ی nام) |
۱۶۲۹ |
آلبر ژیرار |
< >
|
بزرگتر و کوچکتر |
۱۶۳۱ |
توماس هریوت |
xy
|
توان |
۱۶۳۶ (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان) |
جیمز هیوم |
۱۶۳۷ (به شکل فعلی) |
رنه دکارت |
√ ̅
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) |
۱۶۳۷ (با سرکش بالای رادیکال) |
رنه دکارت |
%
|
درصد |
۱۶۵۰ |
نامعلوم |
÷
|
تقسیم |
۱۶۵۹ |
یوهان رآن |
∞
|
بینهایت |
۱۶۵۵ |
جان والیس |
≤
≥
|
بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی |
۱۶۷۰ (با خط افقی روی علامت نامساوی) |
۱۷۳۴ (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی) |
پیر بوگر |
d
|
دیفرانسیل |
۱۶۷۵ |
گتفرید ویلهلم لایبنیتز |
∫
|
انتگرال |
:
|
دو نقطه (برای تقسیم) |
۱۶۸۴ (اقتباس از استفاده ی دو نقطه برای نمایش کسرها مربوط به سال۱۶۳۳) |
·
|
نقطه (برای ضزب) |
۱۶۹۸ |
⁄
|
[خط مورب (اسلش) (برای تقسیم) |
۱۷۱۸ (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط اعراب در قرن ۱۲) |
توماس تووینگ |
≠
|
نامساوی |
نامعلوم |
لئونهارت اویلر |
∑
|
حاصل جمع |
۱۷۵۵ |
∝
|
تناسب |
۱۷۶۸ |
ویلیام امرسون |
∂
|
دیفرانسیل جزئی |
۱۷۷۰ |
مارکیز دو کوندورسه |
x′
|
پریم (برای مشتق) |
ژوزف لویی لاگرانژ |
≡
|
همانی ( برای روابط متجانس (هم ارز) ) |
۱۸۰۱ (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشته های شخصی گاوس قبل از این تاریخ) |
کارل فریدریش گاوس |
[x]
|
جزء صحیح |
۱۸۰۸ |
∏
|
حاصل ضرب |
۱۸۱۲ |
!
|
فاکتوریل |
۱۸۰۸ |
کریستین کرامپ |
⊂ ⊃
|
شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه) |
۱۸۱۷ |
جوزف گرگون |
۱۸۹۰ |
ارنست شرودر |
|…|
|
قدر مطلق |
۱۸۴۱ |
کارل وایراشتراوس |
دترمینان ماتریس |
آرتور کایلی
|
‖…‖
|
نمایش ماتریس |
۱۸۴۳ |
∇
|
نابلا (برای دیفرانسیل برداری) |
۱۷۴۶ (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده میشده است) |
ویلیام رووان همیلتون |
∩
∪
|
اشتراک و اجتماع |
۱۸۸۸ |
جوزپ په په آنو |
∈
|
عضویت |
۱۸۹۴ |
∃
|
سور وجودی |
۱۸۹۷ |
ℵ
|
اِلف ( برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعه های نامحدود ) |
۱۸۹۳ |
گیورگ کانتور |
{…}
|
کمانک (برای نمایش مجموعه) |
۱۸۹۵ |
ℕ
|
N دو خطی (برای مجموعه ی اعداد طبیعی) |
جوزپ په په آنو |
·
|
نقطه ( برای ضرب داخلی) |
۱۹۰۲ |
جی . ویلیام گیبز؟ |
×
|
ضرب (برای ضرب خارجی) |
∨
|
یای منطقی (OR منطقی) |
۱۹۰۶ |
برتراند راسل |
(…)
|
نمایش ماتریس |
۱۹۰۹ |
جرارد کووالسکی |
[…]
|
۱۹۱۳ |
کاتبرت ادموند کولییس |
∮
|
انتگرال بسته |
۱۹۱۷ |
آرنولد سامرفلد |
ℤ
|
Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح) |
۱۹۳۰ |
ادموند لاندایو |
دهه ی ۱۹۳۰ |
گروه نیکلا بورباکی |
ℚ
|
Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا) |
|
∀
|
سور عمومی |
۱۹۳۵ |
جرارد گنزِن |
∅
|
مجموعه ی تهی |
۱۹۳۹ |
آندره ویِل / نیکلا بورباکی |
ℂ
|
C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط) |
ناتان جاکوبسون |
→
|
پیکان (فلش) (برای نمایش تابع) |
۱۹۳۶ (برای تفکیک اشکال عناصر خاص) |
کویستین اُر |
۱۹۴۰ (به شکل فعلی f: X → Y) |
ویلتورد هورویز |
⌊x⌋
|
'جزء صحیح |
۱۹۶۲ |
کِنِث ایی اورسون |
∎
|
انتهای اثبات |
نامعلوم |
پاول هالموس |