پوشک بچه توانایی جذب آب زیاد را دارد، خودتان می دانید اگر پوشکی نتواند آب را به مقدار زیاد جذب کند چه مشکلاتی ممکن است روی دهد! در این فیلم نکته جالب علمی در رابطه با مواد سازنده پوشک بچه خواهیددید.
پوشک بچه توانایی جذب آب زیاد را دارد، خودتان می دانید اگر پوشکی نتواند آب را به مقدار زیاد جذب کند چه مشکلاتی ممکن است روی دهد! در این فیلم نکته جالب علمی در رابطه با مواد سازنده پوشک بچه خواهیددید.
آنزیم چیست:
آنزیمها ترکیباتی هستند که میتوانند سرعت واکنش را تا حدود 107 برابر افزایش دهند. آنزیم مانند یک کاتالیزگر غیر آلی میزان واکنش را با پایین آوردن انرژی فعال سازی واکنش لازم برای انجام واکنش تسریع میکند و برخلاف آن انرژی فعال سازی را با جایرگزین کردن یک سد انرژی فعال سازی بزرگ با یک سد انرژی سازی کوچک پایین میآورد. انجام سریع یک واکنش در موقعیت آزمایشگاهی به شرایط ویژهای مانند دما و فشار بالا نیاز دارد. لذا باید در یاخته که شرایط محیطی در آن کاملا ثابت است و انجام چنین واکنشهایی بسیار کند است، مکانیسمی دقیق وجود داشته باشد. این عمل بوسیله آنزیمها صورت میگیرد.
کاتالیزورها در واکنشها بدون تغییر میمانند، ولی آنزیمها مانند سایر پروتئینها تحت شرایط مختلف پایدار نمیمانند. این مواد در اثر حرارت بالا و اسیدها و قلیاها تغییر میکنند. کاتالیزورها تاثیری در تعادل واکنش برگشت پذیر ندارند، بلکه فقط سرعت واکنش را زدیاد میکنند تا به تعادل برسند. آنزیمها با کاهش انرژی فعال سازی (activation) سرعت واکنش شیمیایی را افزایش میدهند.
آنزیمها مولکولهای پروتئینی هستند که دارای یک یا چند محل نفوذ سطحی (جایگاههای فعال) هستند که سوبسترا یعنی مادهای که آنزیم بر آن اثر میکند، به این نواحی متصل میشود. تحت تاثیر آنزیمها ، سوبسترا تغییر میکند و به یک یا تعدادی محصول تبدیل میشو
برای دیدن مطالب و تصاویر به ادامه مطلب بروید
الف)پروتون ها:
1.بارشان مثبت است.
2.درون هستۀ اتم قرار دارند.
3.جرمشان1840برابر سنگین تر از الکترون است.
4.حجم پروتون حجم الکترون است.
5.در تولید الکتریسیته نقش فعالی ندارند.
ب)نوترون ها:خنثی است.
1.بارشان خنثی است.
2.در درون هستۀ اتم قرار دارند.
3.در الکتریسیته نقشی ندارند.
ج)الکترون ها:
1.بارشان منفی است.
2.بر روی مداراتی بر روی هسته دوران می کنند.
3.وزن آنها1840برابر سبکتر از پروتون هاست.
4.حجم آنها سه برابر حجم پروتون هاست.
5.در الکتریسیته نقش فعالی دارند.
برای دیدن هر انیمیشن روی نام آن کلیک کنید
این علائم در برخی از فرمول های علوم به کار گرفته می شوند ولی در اصل متعلق به درس ریاضی اند
علامت
| نام | تاریخ اولین استفاده | اولین نویسنده ای که علامت را استفاده کرده است. |
---|---|---|---|
+
− |
جمع و تفریق | ۱۳۶۰ | نیکلاس اُرِزمه |
۱۴۸۹ (اولین ظهور این علائم در چاپ) | ژوهان ویدمن | ||
√
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) | ۱۵۲۵ (بدون سرکش روی رادیکال) | کریستف رودولف |
(…)
|
پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار) | ۱۵۴۴ (در یادداشتهای دستنویس) | میشائل شتیفل |
۱۵۵۶ | نیکولو تارتالیا | ||
=
|
تساوی | ۱۵۵۷ | رابرت ریکرده |
×
|
ضرب | ۱۶۱۸ | ویلیام آوترد |
±
|
جمع-تفریق | ۱۶۲۸ | |
∷
|
تناسب | ||
n√
|
رادیکال (برای ریشه ی nام) | ۱۶۲۹ | آلبر ژیرار |
<
> |
بزرگتر و کوچکتر | ۱۶۳۱ | توماس هریوت |
xy
|
توان | ۱۶۳۶ (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان) | جیمز هیوم |
۱۶۳۷ (به شکل فعلی) | رنه دکارت | ||
√ ̅
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) | ۱۶۳۷ (با سرکش بالای رادیکال) | رنه دکارت |
%
|
درصد | ۱۶۵۰ | نامعلوم |
÷
|
تقسیم | ۱۶۵۹ | یوهان رآن |
∞
|
بینهایت | ۱۶۵۵ | جان والیس |
≤
≥ |
بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی | ۱۶۷۰ (با خط افقی روی علامت نامساوی) | |
۱۷۳۴ (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی) | پیر بوگر | ||
d
|
دیفرانسیل | ۱۶۷۵ | گتفرید ویلهلم لایبنیتز |
∫
|
انتگرال | ||
:
|
دو نقطه (برای تقسیم) | ۱۶۸۴ (اقتباس از استفاده ی دو نقطه برای نمایش کسرها مربوط به سال۱۶۳۳) | |
·
|
نقطه (برای ضزب) | ۱۶۹۸ | |
⁄
|
[خط مورب (اسلش) (برای تقسیم) | ۱۷۱۸ (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط اعراب در قرن ۱۲) | توماس تووینگ |
≠
|
نامساوی | نامعلوم | لئونهارت اویلر |
∑
|
حاصل جمع | ۱۷۵۵ | |
∝
|
تناسب | ۱۷۶۸ | ویلیام امرسون |
∂
|
دیفرانسیل جزئی | ۱۷۷۰ | مارکیز دو کوندورسه |
x′
|
پریم (برای مشتق) | ژوزف لویی لاگرانژ | |
≡
|
همانی ( برای روابط متجانس (هم ارز) ) | ۱۸۰۱ (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشته های شخصی گاوس قبل از این تاریخ) | کارل فریدریش گاوس |
[x]
|
جزء صحیح | ۱۸۰۸ | |
∏
|
حاصل ضرب | ۱۸۱۲ | |
!
|
فاکتوریل | ۱۸۰۸ | کریستین کرامپ |
⊂
⊃ |
شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه) | ۱۸۱۷ | جوزف گرگون |
۱۸۹۰ | ارنست شرودر | ||
|…|
|
قدر مطلق | ۱۸۴۱ | کارل وایراشتراوس |
دترمینان ماتریس |
آرتور کایلی |
||
‖…‖
|
نمایش ماتریس | ۱۸۴۳ | |
∇
|
نابلا (برای دیفرانسیل برداری) | ۱۷۴۶ (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده میشده است) | ویلیام رووان همیلتون |
∩
∪ |
اشتراک و اجتماع | ۱۸۸۸ | جوزپ په په آنو |
∈
|
عضویت | ۱۸۹۴ | |
∃
|
سور وجودی | ۱۸۹۷ | |
ℵ
|
اِلف ( برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعه های نامحدود ) | ۱۸۹۳ | گیورگ کانتور |
{…}
|
کمانک (برای نمایش مجموعه) | ۱۸۹۵ | |
ℕ
|
N دو خطی (برای مجموعه ی اعداد طبیعی) | جوزپ په په آنو | |
·
|
نقطه ( برای ضرب داخلی) | ۱۹۰۲ | جی . ویلیام گیبز؟ |
×
|
ضرب (برای ضرب خارجی) | ||
∨
|
یای منطقی (OR منطقی) | ۱۹۰۶ | برتراند راسل |
(…)
|
نمایش ماتریس | ۱۹۰۹ | جرارد کووالسکی |
[…]
|
۱۹۱۳ | کاتبرت ادموند کولییس | |
∮
|
انتگرال بسته | ۱۹۱۷ | آرنولد سامرفلد |
ℤ
|
Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح) | ۱۹۳۰ | ادموند لاندایو |
دهه ی ۱۹۳۰ | گروه نیکلا بورباکی | ||
ℚ
|
Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا) | ||
∀
|
سور عمومی | ۱۹۳۵ | جرارد گنزِن |
∅
|
مجموعه ی تهی | ۱۹۳۹ | آندره ویِل / نیکلا بورباکی |
ℂ
|
C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط) | ناتان جاکوبسون | |
→
|
پیکان (فلش) (برای نمایش تابع) | ۱۹۳۶ (برای تفکیک اشکال عناصر خاص) | کویستین اُر |
۱۹۴۰ (به شکل فعلی f: X → Y) | ویلتورد هورویز | ||
⌊x⌋
|
'جزء صحیح | ۱۹۶۲ | کِنِث ایی اورسون |
∎
|
انتهای اثبات | نامعلوم | پاول هالموس |